بوکس در قرنهای هجدهم و نوزده میلادی در انگلستان، که با دستهای برهنه جنگید، باعث شد که یک ورزش بسیار وحشیانه و خشونتآمیز باشد. چند سال بعد این ورزش شروع به تنظیم شد، به خصوص در ۱۸۶۷ با فرمول قوانین Queenberry. بوکس همواره یک ورزش المپیک بوده و تنها در بازیهای المپیک ۱۹۱۲ در استکهلم حضور ندارد، زیرا در آن زمان ورزش در کشور ممنوع شد. در طول سالها، تغییرات بوکس در بسیاری از موارد بوجود آمده است، معروفترین آنها Thai Muay Thai و Savate فرانسوی هستند که از پاها استفاده میکنند. مطالب کاملتر در این باره را می توانید در مقاله تاریخچه ورزش بوکس در ایران و جهان مطالعه کنید.
در ورزش بوکس نیروی بدنی و استفاده از تکنیک دارای اهمیت بسیاری است و به جهت طبیعت خاص این ورزش ، افرادی که دارای عادتهای روانی جنگجویی و مبارزه طلبی می باشند به آن روی می آورند . در این ورزش شهامت و قدرت زیاد مورد نیاز است و تکنیهای آن شامل عملکردهای سریع و عکس العملهای فعال می باشد. ورزش بوکس در راند های 3 دقیقه ای و با کنترل دقیق داور وسط در داخل رینگ انجام می شود . هدف طرفین مبارزه گرفتن امتیاز بوسیله وارد کردن ضربات و به زانو درآوردن حریف می باشد . امتیاز به ضربات کوبنده ای تعلق می گیرد که با مشت بسته بوسیله هر کدام از دستها به طرفین سر ، صورت و یا تنه در بالای کمر اصابت نماید.
در کلیه مسابقات جهانی و المپیک و دیگر مسابقات رسمی وقت مسابقه سه دوره (روند) سه دقیقه ای تعیین شده که بین هر روند یک دقیقه استراحت خواهد بود. در مسابقات دو جانبه تعداد دوره ها به همین ترتیب خواهد بود .لیکن در صورت توافق طرفین می توان در 4 دوره 3 دقیقه ای یا 6 دوره 2 دقیقهای مسابقه را انجام داد . هر شرکت کننده مجاز است یکنفر کمک و یک نفر دستیار داشته باشد که او را هنگام استراحت بین هر روند تر و خشک کند.
رینگ در تمام مسابقات باید به شرح ذیل باشد : 1- اندازه رینگ بوکس حداقل 4.90 متر در 4.90 مترو حداکثر 6.10 در 6.10 متر مربع است . 2- کف رینگ باید مسطح و محکم و اقلا 50 سانتیمتر ار لبه خارجی طنابها به بیرون ادامه داشته باشد. 3- کف رینگ باید با نمد یا لاستیکی به قطر حداقل 1.50 و حداکثر 1.90 سانت پوشیده شود و روی آن پارچه برزنتی محکمی بطوریکه نمد یا لاستیک و تمام سطح رینگ را بپوشاند کشیده شود . 4- سه رشته طناب اطراف رینگ به ضخامت حداقل سه سانتیمتر و حداکثر 5 سانتیمتر باید کشیده شود بطوریکه فاصله طنابها از کف رینگ به ترتیب 40 و 80 و 130 سانتیمتر باشد. طنابها باید در هر سمت در محل متساوی با پارچه ای به عرض 3 الی 4 سانتیمتر متصل باشد.
دستکشهای مسابقه هر یک باید به وزن 8 اونس ) 227 گرم باشد بطوری که وزن چرم روکش دستکشها و محتویات آن مساوی باشد ) با 4 اونس روکش چرمی و 4 اونس محتویات آن ) البته در تمرینات از دسکشهای 12 و 14 و 16 اونس استفاده می شود . محتویات داخل دستکش نباید جابجا و روی چرم روکش دستکش بریدگی داشته باشد . بند دستکشها باید بدون سر فلزی و در پشت مچ دست بسته شود .
باندازها باید از نوعی که در پانسمان زخم به کار می رود بطول 2.5 متر و عرض 4.5 سانتیمتر استعمال شود .لیکن در مورد باندازهای زخیمتر برای هر دست فقط 2 متر مجاز می باشد
کفش یا پوتین سبک و بدون هیچ پاشنه ای – شلوار کوتاه که تا نیمه ران برسد و زیر پیراهن رکابی که سینه و پشت را بپوشاند و در صورتیکه پیراهن و شلوار یکرنگ باشد در کمر باید توسط باندی از رنگ دیگر مجز ا باشد. تبصره : 1- منظور از کمر خط تصوری است که از ناف تا بالای لگن خاصره می باشد . 2- استعمال کلاه محافظ دندان لاستیکی و بیزه بند کاپ دار از انواع المنیوم یا کائوچویی مجاز است 0در مسابقات آماتوری و الپیادها و جهانی اجباری می باشد ) 3- استعمال کمربندهای چرمی و سگکهای و هر نوع اشیا ممنوع است . 4- استعمال روغن وازلین و شبیه آن بصورت و تمام بدن و انواع مشکوک آن که برای حریف زیان اور است مجاز نیست . 5- استفاده شلوارهای بافتنی و انواع شلوار شنا می باشند.
حلقه بوکس همانطور که در باشگاه بوکس حین تمرینات احتمالا دیده اید مربع شکل است و باید در دست بین ۴,۹ و ۷ متر است. این چهار کابل طناب از ارتفاع، با قطر بین ۳ و ۵ سانتیمتر، و باید در قطب به ۴۱، ۷۱، ۱۰۲ و ۱۳۲ سانتیمتر قد از کف بیرون رینگ آویزان. پستها باید با سطح صاف پوشانده شوند تا بوکسورها هنگام ضربه زدن به یکی از آنها صدمه ببینند.
عبارتند از 2 عدد سینی چوبی که در آن مقداری کلیفون برای کف پاها و 2 عدد چهار پایه و دو بطری آبخوری و دو لگن خاک اره و دو سطل آب و میز و صندلی کافی برای و زنگ و کرنومتر دقیقه و ثانیه شمار و یک جعبه کامل لوازم کمکهای اولیه پزشکی .
برای جلوگیری از صدماتی که به سر و صورت وارد شده و در برخی موارد بسیار خطرناک بوکسورها موظفند در مسابقات و تمرینات از کلاه محافظ استفاده نمایند . این نوع کلاهها که توسط شرکتهای مختلف ساخته می شود برخی از سر و دماغ و دهن و گوشها و گونه ها محافظت می کنند و برخی دیگر فقط ناحیه سر و گوش و گونه ها را می پوشانند که انتخاب نوع کلاه با کمیته برگذاری مسابقات است که قبلا تصمیم گیری می نماید.
شمار افرادی که در مبارزه به غیر از بوکسورها مشغول به فعالیت هستند، همچنان بالا است و هر کدام عملکرد خود را دارند: بیایید ببینیم آنها چه هستند و چه کاری انجام میدهند.
داور مسئول پیروی از قوانین بوکسورها است، که در حلقه قرار دارد تا رفتار ورزشکاران را کنترل و مداخله کند، زمانی که وضعیت آن را مورد نیاز میکند؛
در مبارزه با قضات ۳ حال حاضر، که مسئولیت باید به دفعات مشاهده سکته مغزی از هر بوکسور و بنابراین تصمیم میگیرید که چه کسی برنده مبارزه، در صورت عدم حذفی هستند.
یک پزشک همیشه باید برای بررسی شرایط بوکسورها در طول مبارزه حضور داشته باشد تا مطمئن شود که آیا او قادر به ادامه مبارزه است.
این مسوولیت زمان دور است و گونگ را که برای پایان هر دور استفاده میشود لمس میکند.
مدیر فنی مسئول تصمیمات قضات، بررسی آنها و اعلام نتیجه است. او همچنین مسئول تصمیم گیریهای دیگر در مبارزه است؛
او مسئول اعلام نتایج حاصل از دعوا، ارائه مبارزان، مقامات، داور، قضات و غیره است.
هر بوکسور از حق داشتن چهار دستیاران، که در پشت قطب جنگنده (گوشه قرمز و یا گوشهای آبی) ایستاده و مسئول مشاوره بوکسور است، مقابله با آن و پرتاب در حوله زمانی که شما که آن را در حال حاضر قادر به ادامه نشده است مبارزه کن.
Sparing نامی است که برای جنگجویانی که مسئول آموزش بوکسورهای دیگر هستند، داده میشود. آنها معمولا مبارزان آماتور و یا حرفهای اولیه هستند و گاهی حتی تا پایان به مشت زنان بزرگ و قهرمانی، و به عنوان مثال لری هولمز، و مقدار کمی محمد علی.
الف) برد با امتیاز : هر دو بوکسور قبل از شروع مسابقه طبق مقررات دارای 20 امتیاز هستند . بر مبنای ضربات خورده شده که مجموع آنها را بر 3 تقسیم کرده و حاصل آنرا از 20 کم کرده و در ورقه داوری ثبت می نمایند . مثلا ( بوکسور برنده 20 و بازنده 18 ) یعنی بوکسور بازنده 6 ضربه از حریف دریافت کرده و هیچگونه ضربه ای نخورده است. اگر بوکسور بازنده نیز ضرباتی زده باشد این محاسبه پس از کسر ضربات انجام خواهد شد. این محاسبه در یک دقیقه وقت استراحت توسط داوران کنار انجام میشود.(داور وسط حق دادن امتیاز کتبی را ندارد)
ب) برد با ضربه فنی : به طور معمول هر گاه بر اثر ضربه ای بجز دو کف پای بوکسور جای دیگر او مانند لگن و دست و زانو و غیره با کف رینگ تماس بگیرد ( با لیز خوردن اشتباه نشود ) یا روی طناب بی حال افتاده و یا تلو تلو خورده به زمین بیفتد داور باید به او 10 ثانیه فرصت بدهد و این اوقات را با شمردن بلند و انگستان به بوکسور تفهیم کند. هرگاه بوکسور تا قبل از رسیدن به شماره 8 آمادگی خود را اعلام کند و داور تشخیص دهد که او سرحال و آماده مبارزه است دیگر از گفتن شماره 9 و 10 خودداری کرده و با گفتن کلمه بوکس مبارزه را مجددا آغاز می نماید. هرگاه بوکسور در شمارش 8 اعلام آمادگی کند ولی این اعلام از روی غیرت و به توصیه دوستان و تماشاگران باشد ولی قدرت و توان حفظ تعادل خود را نداشته باشد داور به شمارش ادامه داده و او را ناک اوت محسوب می کند . در اینگونه مواقع ریفری باید با صدای بلند نوع ناک اوت و جلوگیری از ادامه بازی او را با کلمات بین المللی اعلام کند.
1- knockout ) K.O ) بوکسور با شمارش 10 ثانیه قادر به ادامه بازی نمی باشد .
2- R. S. C ریفری بازی را یکطرفه اعلام می کند .
3- R.A.T بوکسور از ادامه بازی خودداری کرده است.
توضیح اینکه: در مواقع شمارش بوکسور مقابل باید به دورترین گوشه سفید (بی طرف) رینگ رفته و بدون تکیه دادن به طناب منتظر نتیجه شمارش برای بوکسور زمین خورده باشد تا مادامیکه بالای سر بوکسور زمین خورده ایستاده باشد داور حق شمارش ندارد.
ضربه ای که با 4 بند انگشت بدون برخورد به مانعی به نقاط مجاز بدن حریف وارد می شود یک امتیاز خواهد داشت و برنده بر طبق تعداد ضربه ها تعیین خواهد شد . بد یهی است که تعداد ضربات زده شده توسط بوکسور برنده را درپایان هر راند تقسیم بر 3 نموده و حاصل تقسیم را از امتیاز 20 بوکسور بازنده کسر می نماید . (بهر بوکسور در شروع هر راند 20 امتباز تعلق می گیرد)
مثال: اگر تعداد ضربات رد و بدل شده بوکسور برنده 3 مشت باشد به این طریق عمل میشود (19=20-1=3÷3 ) بوکسور برنده 20 و بوکسور بازنده 19 امتیاز خواهند داشت. هرگاه تعداد ضربات بوکسور برنده 2 مشت باشد چون 2 بر 3 قابل قسمت نیست داور به بوکسور برنده یک مشت اضافه کرده تا برای تقسیم مناسب شود ولی به مجرد شروع راند دوم یک مشت داده شده را برای بوکسور مقابل منظور می نماید و نسبت به ضربات دیگر حساس می کند. اگر تعداد ضربات بوکسور برنده 1 باشد راند اول را 20 – 20 امتیاز داده ولی به مجرد شروع راند دوم یک مشت اضافه را برای بوکسور مزبور حساب کرده و بر مبنای آن شمارش راند دوم را شروع می کند. اگر تعداد ضربات بوکسور برنده 4باشد (1=3÷4) به بوکسور برنده 20 و بازنده 19 داده و راند بعد را با یک مشت برتری به نفع بوکسور برنده شروع می کنند.
برای مبارزه به عنوان منصفانه که ممکن است، بوکسورها با دستههای وزن تقسیم میشوند. بدین ترتیب، هر بوکسور تنها با یک بوکسور دیگری با وزن مشابهی به او مبارزه میکند، و جنگ را بسیار عادلانهتر و متعادلتر میکند.
نور پرواز – ۴۸ پوند
پرواز – ۵۱ پوند
خروس – ۵۴ پوند
ارزش – ۵۷ پوند
سبک وزن – ۶۰ پوند
نور متوسط متوسط - ۶۴ پوند
میانگین متوسط -۶۹ پوند
متوسط - ۷۵ پوند
سنگین متوسط - ۸۱ پوند
سنگین – ۹۱ پوند
فوق العاده سنگین – + ۹۱ پوند
نوع بیان دیگری از این دسته بندی ها عبارتند از:
مگس وزن تا 48 کیلو. خروس وزن تا 54 کیلو. پر وزن تا 57 کیلو. سبک وزن تا 60 کیلو. نیم وزن سبک تا 63.5 کیلو. نیم وزن تا 67 کیلو. میان وزن سبک تا 71 کیلو. میان وزن تا 75 کیلو. نیم سنگین تا81 کیلو. نیم سنگین تا81 کیلو. سنگین وزن تا91 کیلو. فوق سنگین تا 91+ کیلو.
برخی از قوانین مبارزه حرفهای بوکس عبارتند از:
سکتههای مغزی فقط در صورتی که از جلوی یا طرف سر یا شکم حریف برخورد میشود، به ثمر رساندند. نمرات بر روی اسلحه به ثمر نمیرسند.
ضربه زدن به پشت سر، گرفتن یا کشیدن زیر کمر، تخلف است. هنگامی که انجام میشود، داور هشدار را به بوکسور میدهد. اگر این دوباره تکرار شود، بوکسور ممکن است رد صلاحیت شود.
بوکسور نمیتواند حریف خود را در حالی که روی زمین است ضربه بزند.
گزش نیز باعث هشدار و رد صلاحیت بالقوه میشود؛
قوانین المپیک بوکس برخی از تفاوتها را از حرفهای بوکس، که این از قوانین آماتور بوکس استفاده میکند. برخی از تفاوتها این است که المپیک بوکس باید محافظ سر را در حالی که در حرفهای که ممنوع است استفاده کند، پوشانده است. در بوکس آماتور، تنها به چهار دور میرسد به عنوان حرفهای میرود به دور ۱۲. راه برنده شدن نیز متفاوت است، با توجه به نقاط متفاوت است.
مستقیم: ضربه سریع و قوی که در مقابل حریف با مشت پشت سر او محافظت میشود.
جایب: همانند مستقیم، فقط با مشت دیگر، که جلو در گارد است.
جنگ صلیبی: به عنوان قوی به عنوان مستقیم، اما به سمت سر حریف میرسد. در این جنبش، بر خلاف مستقیم، انعکاس مییابد.
قلاب: حرکت مچ دست در مسیر منحنی که به طرف سر یا شکم جنگنده میرسد.
Uppercut: ضربه از پایین به پایین انجام میشود تا به چانه دیگر جنگنده هدف.
Jab-direct: مخلوط کردن ضربه مستقیم با ضربه جب، یعنی جنگنده میتواند حریف را با هر دو دست در همان زمان مشت زدن.